Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Czas rozgrywki to wczesny filler (20-30 min), ale wciąż oferuje decyzje świetnej gry. Z natury rzeczy jest to wyścig sprawności, kto pierwszy ułoży karty w "witrynie sklepowej". Jedyne co mi przeszkadza w grze to fakt, że paradoksalnie nie ma aż tak dużego nacisku na zagrywanie efektów na kartach - ważniejszy jest zestaw kart i ich wartość dla układu - jakieś efekty oczywiście będą zagrywane, ale nie jest to główna mechanika gry. Inaczej bardzo fajny deckbuilding z ładną oprawą wizualną.

Oceny gracza: Fajna gra kooperacyjna z fajnym przesłaniem, trudność gdzieś na poziomie Pandemii, dla mnie okazała się dobrym entry co-opem. Komponenty są dobrej jakości i ładnie zaprojektowane graficznie, połączenie ochrony gatunków z "polityką", a więc koniecznością przypodobania się państwom jest dla mnie ciekawe. Jedyną słabością gry jest ilość zawartości - dwa scenariusze to dość mało, biorąc pod uwagę, że asymetria ról postaci jest dość mała i nie zmienia zbytnio sposobu gry, rozszerzenie zdecydowanie pomogłoby grze. Losowości w grze jest akurat wystarczająco dużo, jedyne miejsce, w którym wyraźnie mi ona przeszkadzała, to kraje, w których warunki perswazji są związane z rzutem kością - nie ze względu na losowość per se, ale dlatego, że jest "nieciekawa", a przegrana z powodu rzutu kością jest dość antyklimatyczna...

Oceny gracza: Jest to bardziej łamigłówka optymalizacji prędkości niż epicka lub fabularna sprawa. Większość scenariuszy polega po prostu na zabijaniu wrogów, a nawet jeśli cel brzmi inaczej, sprowadza się do zabijania wszystkiego, co żyje. Interesujące jest również to, że w przeciwieństwie do większości gier, postać zaczyna na najsilniejszym poziomie i słabnie w miarę postępów w grze - tracąc karty, a tym samym "wyczerpując się", aż nie pozostaną żadne karty do zagrania. Ale podobał mi się każdy scenariusz i nie mogłem się doczekać ulepszeń postaci, zwłaszcza osiągnięcia poziomu 5. Wielu scenariuszy nie da się bezmyślnie przejść i często kończą się turę lub dwie przed odpadnięciem bohaterów, co jest plusem. Nie jestem wielkim fanem losowości, a w tej grze jest ona dość obecna, czy to w talii modyfikatorów bohaterów (z którą można pracować i dostosowywać ją do pozytywnych efektów, ale gracz nigdy nie pozbywa się możliwości, że jego atak po prostu spudłuje), czy w talii wrogów (najsilniejsze ataki spowodują przetasowanie talii ataku i można je losować w kółko). Ostatecznie jednak nie ma to znaczenia.

Oceny gracza: Pudełko w tej grze jest niepotrzebnie duże, jest w nim dużo powietrza, a setup jest skomplikowany i długi, ale nadal lubię tę grę. Ma ciekawą zasadę rozgrywki, a trudność jest w sam raz - nie da się przejść gry bez zastanowienia, ale jednocześnie nie jest tak trudna, żeby była frustrująca. Jak na razie poszczególne scenariusze są dla mnie dość zmienne, a bohaterowie nieco różni (ale nie w jakiś ekstremalny sposób). Nie jest to tak dopieszczony coop jak np. Gloomhaven czy Spirit Island, ale jest wystarczająco rozrywkowy. Duży plus za oryginalną koncepcję obrony dowerów - ma ona zupełnie innego ducha niż prequele (zamiast stresu czasowego trzeba wszystko obliczyć, przemyśleć...), ale jest bardzo dobrze przemyślana i przede wszystkim oryginalna. Edit: pod koniec kampanii zaczęła się robić trochę powtarzalna - co prawda ciągle pojawiają się nowe mechaniki/rodzaje wrogów itp, ale nie zmienia to aż tak bardzo taktyki), ale podobała mi się do końca.

Oceny gracza: Szukałem składanej gry o pociągach i ta spełniła oczekiwania - jest mała nie tylko w pudełku, ale także na stole. Do tego jest łatwa do wytłumaczenia, chwytliwa, zgrabna, ładna graficznie i wcale nie głupia. Rozgrywka we dwójkę zajmuje nam około 10 minut, więc losowość w dobieraniu kart również nie ma większego znaczenia. Jedynym minusem jest gorsza jakość kart (strasznie cienkie). Zastanawiam się też nad skalowaniem rozgrywki przy większej liczbie graczy, gdzie warunek końcowy jest taki sam jak przy dwóch i może prowadzić do mniejszej liczby tur. Spróbujemy, zobaczymy.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Produkcyjnie, gra jest piękna. Gameplay-wise, to taka rodzinna gra respawnowa z większą losowością. Jako gra wejściowa nie do końca się dla mnie sprawdzała, osoby, które nie grały w bardziej złożone gry planszowe, miały problem z ogarnięciem koncepcji łączenia efektów ptaków, łączenia niestandardowej strategii i ról osobistych / publicznych. Dla bardziej doświadczonych graczy, ponownie, jest dużo losowości w grze, czasami tylko dobra ręka początkowa wygrywa grę dla osoby. Gra nie jest znowu tak bardzo tematyczna, temat czasem pasuje (np. ptaki drapieżne, które polują na ptaki do pewnego rozmiaru, migrują lub magazynują jedzenie), czasem wcale (zastawia się kartę za ptaka i macha nową?). Jest dość niezbalansowana i oparta na przypadku, a jednak to jedna z gier, w które zagrałbym zawsze, z każdym i zawsze mi się podoba :)

Oceny gracza: Całkiem fajny prostszy worker placer, ale po kilku przejściach jest dość powtarzalny z w zasadzie tylko jednym celem - zbieraj zasoby i łup, potem znowu zbieraj zasoby i łup, jedyny inny możliwy sposób zdobywania punktów to wyprawy. Budowanie oddziału i ulepszanie go za pomocą zwierząt uderza mnie jako ciekawy element, który mógłby być przełamany przez element powtarzalności silnika, ale zdolności nie są ostatecznie aż tak znaczące, "słabsi" wojownicy z mniejszą siłą/atakiem nie mają zazwyczaj silniejszych efektów, więc nie warto z nich korzystać, jednorazowe efekty wojowników również nie uderzają mnie jako na tyle interesujące, by warto było z nich korzystać kosztem "przeciągania". Gra jest też trochę długa jak na mój gust ze względu na swoją prostolinijność, ale mimo krytyki to wciąż dobra gra, która dostarcza całkiem sporo muzyki za tę cenę.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Oceny gracza: Lubię kooperacyjne euro bez losowości, a to przyciągnęło moją uwagę jeszcze przed premierą gry, głównie ze względu na motyw i oprawę wizualną. Pod względem rozgrywki gra nie zawiodła, nawet jeśli ma swoje wady. To bardzo tematyczne euro z minimalną losowością (a przynajmniej jest losowość, ale tak długo, jak zbiera się wystarczającą ilość zasobów w poprzedniej rundzie, aby przewidzieć, można przygotować się na wydarzenia). Graliśmy do tej pory 3 razy w trybie kooperacji - pierwsze dwie ery są świetne, trzeba dbać o przetrwanie swojego ludu, zbierać surowce, zasiedlać wyspę, surowce dla bogów, do wróżenia, odblokowywania nowych rzemiosł.... Gra niestety trochę "odpada" w trzeciej erze - wymagania do wygrania gry często były już spełnione, gniew bogów minimalny, a my nie bardzo wiedzieliśmy co robić. Zresztą można by to rozwiązać trybem rywalizacji, który u podstaw nadal jest kooperacyjny. Do minusów gry można zaliczyć dłuższy setup i długie, skomplikowane zasady, ale paradoksalnie gra się stosunkowo łatwo, wszystko ma sens. Gra spełniła moje oczekiwania, nie ma znowu tak wielu tematycznych kooperacyjnych euro i chętnie w nią zagram.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Zasady są stosunkowo łatwe do nauczenia (testowane na osobach niegrających), oprawa wizualna jest ładna, a mimo stosunkowo prostej rozgrywki jest sporo miejsca na taktykę nawet dla bardziej doświadczonych graczy (z modułami lub bez). Jest trochę losowości w tym jakie karty się macha, ale można ją częściowo wyeliminować zostawiając odpowiednie karty na ręce, lub odwrotnie - szybko przerzucając talię. Gra jest praktycznie niezależna od języka, ale nawet to, co jest w tekście, Blackfire najwyraźniej nie udało się poprawnie przetłumaczyć.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...