Oceny gracza: Po kilku grach jeszcze nie ogarnąłem, ale jak na razie dobrze przemyślane, tematyczne, grafika totalna rozwałka i dramaturgia rozgrywki mniej więcej do końca.

Oceny gracza: Trochę zawyżona cena, ale wrażenia z gry są tego warte. Wikingowie rządzą!

Oceny gracza: Uwielbiam zagadki. Ujawnienie składników to taki dobry pomysł. Trzeba w nią grać wielokrotnie i jest milion komponentów, stąd długie przygotowanie i więcej miejsca na stole, ale gra jest ciekawa.

Oceny gracza: Ta gra jest wyjątkowa. Na początku wygląda to ciekawie i oryginalnie, tylko po to, by przekonać się, że to właściwie tylko budowanie budynków i umieszczanie lalek lub przesuwanie się w górę skali badań, co sprawia wrażenie powtarzalności i nudy. Ale jednocześnie jest tu sporo miejsca na taktykę, co wynika z oryginalnego punktowania i efektów na skalach badań czy zdobywanych kart. Plansza oferuje mało miejsca na budynki i figurki, więc wszystko jest strasznie zagracone, ale jest to coś, do czego można się przyzwyczaić.

Oceny gracza: Porządne ciężkie euro. Trochę dłuższe przygotowanie i wczucie się w zasady, ale naprawdę ciekawe i wymagające AP.

Oceny gracza: Gra jest klimatyczna, istnieje wiele wariantów urozmaicenia podstawki, ale jest bardzo zależna od przypadku, co przestało mi się podobać po wielokrotnej rozgrywce. Z drugiej strony moduły w rozszerzeniu oferują więcej wariacji.

Oceny gracza: Fascynujące rzeczy. Ciekawe jak to będzie z czasem, ale system zbierania wskazówek jest boski i trzyma w napięciu do końca.

Oceny gracza: Zasady wyjaśnione w pięć minut, piękne i trwałe elementy, zabawa dla każdego. To jest po prostu świetne.

Oceny gracza: Doskonała rozgrywka kooperacyjna odporna na sterowanie w trybie single player. Trwa długo, ale fajny klimat i historyczna weryzacja. Do tego zamach na Hitlera jako cel gry jest absolutnie boski.

Oceny gracza: Gra wygląda niesamowicie, gra dobrze, zmusza do reagowania na ruchy przeciwników i dostosowywania strategii. Wadą są niedokończone zasady związane z efektami kart.

Oceny gracza: Prawie doskonały mecz. Drobną wadą jest długie przygotowanie i długość. Plusy wyraźnie przeważają. Bardzo rozbudowana, mnóstwo sposobów na zdobywanie punktów, niesamowicie piękne ilustracje na uroczych kartach, które oddają niesamowity klimat gry, oraz kończenie wyzwań, które uwielbiam.

Oceny gracza: Po wielokrotnym graniu biorę grę na swoje barki. Jest złożona, ale nie jest kompletnym mózgożercą, a do tego dość łatwo się nią zarządza i dobrze się przy niej bawi. Nawet oprawa graficzna wydaje mi się teraz ok.

Oceny gracza: Urocza gra wizualnie bardziej dla dzieci, ale wymagająca dużych umiejętności taktycznych. Pidżamy są świetne, a bonusy potrafią wiele zmienić w pozornie beznadziejnej sytuacji.

Oceny gracza: Fajna i niezbyt trudna gra z prostymi zasadami. Wystarczy układać elementy i zbierać zestawy. Niektóre zwierzęta w niektórych siedliskach nie pasują, ale poza tym ok.

Oceny gracza: Prymitywne i jednocześnie bardzo zabawne. Re-playability jest na najwyższym poziomie.

Oceny gracza: Bardzo złożona gra o prostych zasadach. Handel zasobami jest w porządku, a wypełnianie questów to moja słaba strona. Tak więc bardzo zadowolony.

Oceny gracza: Ciekawa koncepcja. Takie urocze połączenie kulek i curlingu i super zabawa.

Oceny gracza: Cédrick Chaboussit jest moim bohaterem. Trzeba być prawdziwym artystą, aby wymyślić dwie gry, które łączą znane zasady gry, ale są niesamowicie oryginalne. Co prawda na początku miałem problem z systemem wykonywania akcji tj. układania, obracania, brania i przerzucania kostek w kółko jak d...., ale po kilku rundach bez problemu się przyzwyczaiłem i po prostu kombinowałem i wymyślałem. Jedynym minusem jest to, że gra nie jest przeznaczona dla takiej samej liczby graczy jak jej poprzedniczka. Wtedy byłby to idealny sequel. Gameplay-wise jest jednak lepszy.

Oceny gracza: Fajne, ciekawe, trzymające w napięciu do samego końca. Kilka rzeczy mi przeszkadzało. Na przykład to, że Ilban Richese i Helena Richese nie byli rówieśnikami pozostałych bohaterów. Reszta to raczej kwestia powtórki i zgadywania, co można było zrobić lepiej.

Oceny gracza: Gra wygląda ładnie, wykorzystanie siły roboczej jest ciekawe, a karty sfinksów dodają zmienności.

Oceny gracza: Gra taktyczna z piękną grafiką i niewielkim elementem losowym, dzięki której będziesz miał dużo praktyki matematycznej :-)

Oceny gracza: Dobra gra. Podoba mi się bardziej niż Little Big Galaxies, gdzie cel i progresja są podobne, ale mechanika jest inna. Podczas zdobywania planet należy wybrać tylko podbój lub kolonizację. Nie oba.

Oceny gracza: Bardziej kolorowa i zabawna Agricola. Strategicznie rzecz biorąc, trzeba mieć coś ze wszystkiego albo brutalnie forsować jedną linię. To fajny przykład work placement, który nie przytłacza i nie obraża. Po prostu przeszkadza mi to, jak bardzo na grę wpływa przypadek.

Oceny gracza: Gra jest bardzo fajna i działa świetnie, ale pół gwiazdki w dół za drzewko i elementy z różnych materiałów. Rozumiem, że ładnie to wygląda, ale jest niepotrzebne.

Oceny gracza: Fajna gra z oryginalnym tworzeniem tras z kafelków. Pomysł z zamarznięciem i koniecznością zmiany środka lokomocji też jest fajny.

Oceny gracza: Proste zasady, doskonała regrywalność, taktyka do ostatniej chwili. Przeciąganie między rundami nie przeszkadza mi aż tak bardzo. Temat praktycznie w ogóle nie jest wykorzystywany, a szkoda.

Oceny gracza: Niedościgniona ikona gier planszowych i szalenie trudna dla mnie. Nie bardzo potrafię myśleć perspektywicznie. Wolę improwizować. Mimo to zdobyłam Go, bo kiedyś zejdę z tej góry :-)

Oceny gracza: Quickie stworzone do zabawy przy piwie lub z dziećmi. Jest w połowie drogi między przypadkiem a strategią, a "złote kopce" wyglądają ładnie :-)

Oceny gracza: Rozgrywana w dwóch graczy i trzech, w dwóch wersjach podstawowej i zaawansowanej. Podstawowa bardziej mi się podoba, bo w zaawansowanej dość duży wpływ ma przypadek. Przy trzech graczach pojawił się problem, że być może kolejność graczy miała duże znaczenie. Trzeba to jeszcze sprawdzić. Gra jest bardzo uroczą sałatką na punkty. Trochę zacięcie, trochę zagadka, tematyka ładnie wkomponowana.

Oceny gracza: Kolorowa, rodzinna rozrywka. Trochę pomyślisz, ale głowa nie będzie bolała.

Oceny gracza: Następca Carcassonne, który moim zdaniem oferuje więcej opcji taktycznych. Angielskie tłumaczenie nie ma tutaj większego sensu, w przeciwieństwie do innych gier, ale biorąc pod uwagę rosnącą popularność tej gry, jest to zrozumiałe. Jeśli zastanawiacie się nad rozszerzeniem Druids, Journeyman to zdecydowanie nie jest to.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Bardzo udana gra. Ładna grafika, dużo drewna, szybka i można ją odwrócić nawet wtedy, gdy ma się wrażenie, że wszystko jest już stracone.

Oceny gracza: Cóż za wspaniała gra. Piękna graficznie, ciekawa taktycznie.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Jedyny blef, jaki posiadam. Gra jest fajna, a astronauci są uroczy. Jedynym powodem, dla którego gra naprawdę mi przeszkadza, jest to, że o ile lubię steampunk, to latanie rakietą parową na Marsa jest po prostu bezsensowne.

Oceny gracza: Doskonała gra z niesamowitą regrywalnością i doskonale wyważoną mechaniką.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Oceny gracza: Kilka nowatorskich pomysłów, pięknie wkomponowany motyw, mnóstwo opcji, w którą stronę pójść, losowe rozmieszczenie lalek i towarów oraz spora porcja interaktywności. Wszystko to dodaje ogromnie dużo do replayability.

Oceny gracza: Projekt z zabawnym i działającym motywem. Grając naprawdę czułem się jak wynalazca próbujący stworzyć jak najbardziej wydajną maszynę. To trochę AP, ale to tylko część tego.

Oceny gracza: Brewster's Millions w praktyce z ładnym designem i systemem gry. Jedynym mankamentem jest ilość zasad, choć prostych, oraz nieco nierealistyczny system wyceny poszczególnych usług. Nie można było tego zrobić inaczej, ale i tak czuje się dziwnie.

Oceny gracza: Gra wygląda jak kolejna piekielnie skomplikowana gra Eklund, ale w rzeczywistości zasady są stosunkowo proste. To bardzo ciekawe połączenie szachów i kart, które zarówno tworzą mapę Europy, a następnie pozwalają na wykonywanie różnego rodzaju akcji.

Oceny gracza: Urocza, z prostymi zasadami, ale wymagającą taktyką.

Oceny gracza: Szybkie i łatwe do wytłumaczenia i choć wypełniacz, to ma głębię. Bardzo fajny materiał.

Oceny gracza: Umierający członkowie rodziny to świetny pomysł, a losowość wyciągania kostek z worka jest świetna. Zasady są trochę skomplikowane i niektóre opcje są niezbalansowane, ale rozszerzenie to naprawia.

Oceny gracza: Gra wygląda na bardzo skomplikowaną, ale jeśli przekopiesz się przez zasady, okaże się, że nie jest aż tak skomplikowana i oferuje całkiem niezłe wrażenia z rozgrywki. Swoją drogą, tak wymagających warunków zwycięstwa nie widziałem nigdzie indziej :-)

Oceny gracza: Ładna grafika, proste zasady, wiele opcji, ciekawe mechanizmy łączenia. Krytyka za praktycznie brak związku z tematem. To po prostu klasyczne liczenie w niemieckim stylu.

Oceny gracza: Pomysł jest świetny i prosty, ale nie każdy doceni połączenie tak różnych gier.

Oceny gracza: Długie zastanawianie się czy kupić. W końcu poszedłem na całość. Ilustracje są naprawdę fajne, a mechy dziwnie urocze. Gra działa dokładnie tak, jak mówią recenzje i zasady. Nacisk jest położony na budowanie i jest dodatkowa walka. Ale przy tym odgrywają dość kluczową rolę. Gdy graliśmy pierwszy raz, wszyscy baliśmy się w to wejść. To prawda, że w pewnym stopniu gra będzie kusić do scenariusza, ale właśnie dlatego trzeba w nią grać z różnymi ludźmi i nie za często. Najważniejsze jest wyważenie górnych i dolnych akcji tak, aby można było je wykonywać jednocześnie, co mi się nie do końca udaje i wtedy odpowiednio działa. Najlepszą rzeczą w całej grze jest dla mnie plansza gracza z tymi wyciętymi kwadratami, gdzie mieszczą się kostki, robotnicy itp. A przesuwanie kostek z góry na dół jest chyba moim ulubionym :-)

Oceny gracza: Ta gra wygląda świetnie, ma wiele mechanizmów gry, jest zabawna, taktyczna. Można wymyślić mnóstwo różnych strategii. Choć nie jestem w tym jeszcze zbyt dobra, czuję potrzebę ciągłego próbowania i doskonalenia się, bo po prostu nie można się temu oprzeć. Jest idealny do gry online na komputerze, ponieważ system automatycznie monitoruje efekty kart za Ciebie. Jeśli musisz kontrolować to sam, to jest to piekło. Kolejna rzecz. Nie znoszę dużych różnic punktowych, a tutaj niestety jest ona obrzydliwie duża w przypadku rozszerzeń.

Oceny gracza: Wstyd za nieścisłości w terminach i niestety brak różnic między generałami. Sam koncept jest dobry Rozkład kart, który czyni tę grę wyjątkową, jest jednocześnie jej największą słabością.

Oceny gracza: Bardzo ciekawa gra z mocnym potencjałem do taktyki i zadzierania z mózgiem. Jedna rzecz mnie niepokoi. Spyrium nie ma nic wspólnego ze steampunkiem. W ogóle nie chodzi o używanie maszyn, pary, przekładni itp. To tylko budowa kopalń i fabryk. Jak zauważył Rahdo w swojej recenzji, w grze należało bardziej postawić na węgiel, bo Spyrium ładnie wygląda, ale poza tym nie ma żadnego znaczenia. Po prostu kolejny surowiec.

Oceny gracza: Krótszy niż bym chciał, ale bardzo ładny wizualnie i taktycznie.

Oceny gracza: Jakość i wykonanie tej gry znacznie przewyższa fakt, że nie każdy lubi zagadki. Możesz nawet wymyślić własne zasady. Na przykład konkurs - zbudowanie z danej liczby heksów regularnego kształtu o jak najdłuższej linii i punkty bonusowe za zamknięte pętle.

Oceny gracza: Ta gra jest absolutnie niesamowita i uczciwa gra z famorous grafiki i atmosfery.

Oceny gracza: Piękna, abstrakcyjna, logiczna, a zarazem zabawna gra. Re-playability jest na najwyższym poziomie.

Oceny gracza: System Mankala namiesza ci w mózgu, a liczba ruchów zależy od tego, co zrobisz. Dużo okazji do zdobycia punktów, zachwyt.

Oceny gracza: Jak na to jak podejrzliwie podchodziłem do tej gry, muszę przyznać, że jest absolutnie niesamowita. Kontrola obszaru budowania talii działa bez zarzutu, potwory na kartach są odpowiednio mroczne i przerażające, a replayability jest znakomite.

Oceny gracza: Dobrze przemyślana gra, która oferuje mnóstwo możliwości taktycznych i improwizacyjnych. Pół gwiazdki w dół za wojownika z rogatym hełmem (dawno obalony falstart) i fakt, że piramida zajmuje sporo miejsca na stole.

Oceny gracza: Doskonała gra. I zgadzam się, mocno niedoceniony. Stosunkowo proste zasady, a jednak cudownie taktyczne. Nie jest to gra dla każdego, ale dla mnie to jedna z topowych gier. W szóstce graczy po prostu nie jest do końca dobrze.

Oceny gracza: Dla mnie bardzo niekonwencjonalna koncepcja gry, gdyż jestem raczej euroentuzjastą. Śliczne figurki były właściwie jedynym powodem, dla którego kupiłem grę, więc krok w nieznane, ale mechanizm jest ciekawy i nie rozgrywa się ot tak. W przeciwnym razie jest to mniej więcej typowy ameritrash i im więcej grających, tym lepiej.

Oceny gracza: Piękna gra. Ładny wygląd, proste zasady, trzy sposoby zdobywania punktów, możliwość wpływania na sytuację.

Oceny gracza: Euro bez losowości, które wygląda świetnie, zawiera niewielką ilość materiału, jest wysoce interaktywne i przemyślane do ostatniego szczegółu. Gra jest co prawda straszna przy dwóch graczach, ale nie śniłbym o graniu w to z dwoma.