Oceny gracza: Po rozegraniu 5 klątw (Voriacious Goddess, Icy Maze and Bloody Hunt, Offering to the Guardians, Forbidden Sanctuary) nadal jest to 10/10, choć po pewnym czasie przechodzenie przez znane lokacje nie jest już tak ekscytujące. Ale jako całość to absolutnie genialne przekształcenie gamebooka w grę planszową :).

Oceny gracza: Po pierwszych trzech partiach gry podstawowej (solo, para, trójka) bawię się jak na razie powyżej oczekiwań, mechanika jest dopracowana, wszystko ładnie działa. Obawiałem się suchego liczenia, ale zarządzanie własnymi biznesami w połączeniu z rywalizacją na rynkach poszczególnych produktów daje bardzo satysfakcjonujące odczucia i jeśli ktoś nie musi mieć wszystkiego policzonego, to da się grać bez bólu głowy. Projekt graficzny i materiałowy jest minimalistyczny, ale przyjemny dla oka, dla mnie pasuje do tematu. Czuję, że ta gra ma dużo głębi, nawet bez zaawansowanego wariantu, który daje jej dodatkowy poziom planowania. Nawet jeśli nie znajdę dla niej wystarczającej liczby kolegów z drużyny, zatrzymam ją tylko dla świetnej solucji, która ma jedyną wadę, że nie można się z nikogo nabijać za bujanie się na rynku ciastek, wysyłanie ich za granicę, a on musi je tanio sprzedawać na rodzimym rynku. Dla mnie najlepsze ekonomiczne hardkorowe auro w małym pudełku ze stosunkowo krótkim czasem grania. Pół gwiazdki trzymam w rezerwie dla wariantu zaawansowanego.

Oceny gracza:

Oceny gracza: Utonięcie w morzu szans! Dziwny temat i medal dla każdego, kto bez letsplay'u Yedle'a rozkręcił tego dziwoląga. Mimo to, uwielbiamy tę symulację pochodzenia, a zwłaszcza nie-pochodzenia i upadku życia w domu! Nie mamy w swojej kolekcji nic dziwniejszego, ale jakoś po prostu nie przeszkadza nam też morze losowości i cieszymy się każdą iskrą życia, na którą pozwalają nam brutalne wydarzenia i rzuty kostką. Grafika cieszy oko, a my nawet czytamy towarzyszący jej tekst na kartach wydarzeń prawie za każdym razem, gdy gramy, bo ledwo rozumiemy przypisy w ogóle (czapki z głów dla Fox in the Box za odpowiedzialne tłumaczenie nawet tego szaleństwa). Tak to nie gra, to symulacja, ale pięknie wykonana :).

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Niezbyt trudna w zasadach i bardzo przyzwoita w zabawnej kooperacji, gdzie fabuła wzbogacona jest o prawdziwe wydarzenia wojenne. Doceniam to, że nawet przy minimalnej liczbie komponentów mechanika jest wystarczająco spleciona i zabawna. Produkcyjnie nie ma się do czego przyczepić, grafika jest stylizowana, ale nie razi. Jednak dla odpowiedniego przeżycia i napięcia chce się w nią grać tylko na najwyższym poziomie trudności po wycieku gry i wtedy gracze są odpowiednio pod presją, muszą próbować planów zamachu z mniejszym prawdopodobieństwem powodzenia i ogólnie ma odpowiedni klimat jaki sobie wyobrażam podczas potajemnego planowania zamachu, a emocji i wybuchu radości gdy uda się go wygrać doświadczyłem tylko z tą grą. Z drugiej strony nie jest to gra do częstego grania, bo jak się wygra, to trzeba mieć kilka miesięcy przerwy. Zdecydowanie warto zagrać przynajmniej 3, może lepiej 4 postaciami, żeby wygrać na najwyższym poziomie trudności.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Moje wejście w system COIN, do którego skusił mnie temat. Jak na razie po 3 rozegranych partiach (solo i 2x full) bardzo mi się podoba, choć nadal nie znam niektórych frakcji na tyle, żeby dobrze grać. Ale nie nudziłem się ani przez chwilę w dwóch 5-godzinnych grach. Wciąż oszczędzam jedną gwiazdkę, aby ocenić ją po większej liczbie gier, ale jak dotąd jest to świetna gra - normalnie nie mam na co narzekać, po prostu czekam, aż spełni swój potencjał :).

Oceny gracza: Decrypto zastąpiło Codenames z nami, co nie ma wspaniałego zwrotu sugerującego te same hasła z coraz mniej powiązanymi wskazówkami. Z gier słownych, kompletny cracker i dość znacząco przeoczony. Po prostu zasady są trochę dziwne, jak na prostotę gry, jest napisana w sposób godny potępienia i musieliśmy nawet obejrzeć jakiś filmik, żeby ją rozgryźć, a z eclundies radzimy sobie świetnie :).

Oceny gracza: Genialnie zabawna i prosta koncepcja jednocześnie, a na koniec fajne i tematyczne wykorzystanie push your luck. A ci nowicjusze zawsze biorą pierwszego nura myśląc, że uda im się wrócić :D.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Doskonała, szybka, składana gra, której oryginalny i genialnie prosty koncept autor zamienił w bardzo przyjemną zabawę kooperacyjną. No i trzeba się trochę przyzwyczaić do nieoglądania własnych kart :D.

Oceny gracza: Świetna gra abstrakcyjna, którą w mojej książce przebija tylko Tak. Regularnie gramy w nią podczas wakacji na basenie :).

Oceny gracza: Dopiero niedawno odkryliśmy tę niemal klasyczną grę, ale mimo że od lat nabijam się z tych bliskowschodnich euro, to naprawdę jest to dobra gra. Do tego złapaliśmy ją właśnie w Big Boxie, więc bardzo zadowoleni z tego faktu. Różnorodność wysoka, grafika i wykonanie na najwyższym poziomie. Nie bałbym się polecić tego każdej rodzinie, bo można mieszać i dopasowywać te rozszerzenia w zależności od czasu i doświadczenia grupy grającej.

Oceny gracza: Przyjemna gra karciana dla par, które lubią nieszkodliwy poziom złośliwości. Graficzne wytchnienie na okres do 1 godziny.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Ocena gry w parach: bardzo przyzwoita gra typu worker placement o średnim poziomie trudności z mechanizmem manipulacji kośćmi i ciekawymi decyzjami dotyczącymi rozgrywki, które nie przyprawiają o zawrót głowy, ale można je ładnie łączyć. Istnieje kilka strategii, ale trzeba je dostosować do aktualnie rozmieszczonych robotników przeciwnika. Zasoby są ograniczone i muszą być wykorzystywane tak optymalnie, jak to tylko możliwe, co bardzo lubię w euro i grach w ogóle. Plusem jest też stosunkowo krótki czas rozgrywki, który nie przekracza godziny. Grafika jest trochę "niemiecka", ale w połączeniu z tematyką spełnia swoją rolę i nie razi. Po jednej lub dwóch rozgrywkach zdecydowanie polecam zaangażowanie kart osobowości. Edycja: po 10 grach daję jej dodatkowe pół gwiazdki - to bardzo sprytny projekt i gramy w nią teraz dość często.

Oceny gracza: Świetny enginebuilding z elementem edukacyjnym bez przemocy, fantastycznej jakości komponenty, dopracowany graficznie. W sumie działa to absolutnie świetnie, nawet wymagający gracze mają sporo do rozgryzienia, dodatkowo można w nią zagrać w parach w mniej niż godzinę.

Oceny gracza: Po 6 grach nie widzę powodu, żeby nie dać pełnej oceny. Nawet rozbiję się dlaczego po kolejnych rozgrywkach :).Po około 10 rozgrywkach ta gra stała się moim nr 1, a po 20 rozgrywkach nadal potrafi zaskoczyć i nadal bawi. EDIT: I nadal dobrze się bawię po 40 rozgrywkach - ostatnio zabiłem całe swoje plemię na jednej rolce w drugiej turze - w jaskini niedźwiedź wegetarianin zmasakrował 8 myśliwych :D:D:D.

Oceny gracza: Po pierwszym dziubnięciu gry i godzinach słuchania podcastu o tej grze, daję jej 9/10, a ostatni punkt zachowuję na przyszłość :D.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Choć początkowo gra nie podobała mi się tak bardzo jak genialny Pax Porfiriana, to po 3. rozgrywce coś pękło i Pamir wdrapał się do mojego top 5 w tej oczyszczonej z ecklundów 2. edycji. Niesamowite jest to, że głębia strategiczna wcale nie padła ofiarą dostępności. A jeśli solo to znakomicie. I nawet nie wspomniałem, że dla mnie to najpiękniejsza gra w kolekcji, łącznie z frontem pudełka. Wylew geniuszu ;).

Oceny gracza:

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Wreszcie jakaś oryginalna alternatywa dla Activity, którego nie cierpię. Mechanizm rysowania i jednoczesnego zgadywania, co rysują inni, całkiem mnie bawi. Piękne w tej grze jest to, kto znajdzie co ważnego w uchwyceniu istoty rzeczy.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Świetna rzecz na "imprezę", ale sprawdzi się również w przypadku dzieci w wieku 7 lat i starszych, tylko z możliwością wymyślenia tego, co zamierzam pokazać. Uwielbiam koncepcję graficznego skrótu i burzę mózgów, która następuje po odgadnięciu prawidłowego hasła.

Oceny gracza: Doskonała, szybka, złożona gra karciana. Na początku wydaje się skomplikowana, po kilku rozgrywkach jest genialnie przejrzysta, jasna i prosta, ponadto jest bardzo grywalna w parach. Nie zrażajcie się niefortunnie napisanymi zasadami, sami nie mieliśmy pojęcia co odebrać po pierwszym czytaniu, ale szybko odkryliśmy jej urok.Najlepiej jeśli wytłumaczy Wam ją ktoś, kto już umie w nią grać :). Bonus: tak jestem jednym z wybrańców, z którymi gra w niego moja żona :).

Oceny gracza:

Oceny gracza: Fantastyczna obróbka, nowatorska mechanika (gra reaguje dokładnie na ruchy gracza), niestandardowe kości i duża losowość, duża trudność (podobna do Ghost Stories), całkowita konieczność wspólnego planowania, skutecznie wyeliminowana "mensa-asshole", niesamowita zmienność i wyjątkowy klimat naładowany emocjami czynią z tej gry perełkę.

Oceny gracza: Szybki i interaktywny wypełniacz kart dla par, które nie mają nic przeciwko wzajemnemu niszczeniu się. Na początku może się to wydawać niezrównoważone, ale z czasem przekonasz się, że wystarczy reagować na ruch przeciwnika tak szybko, jak to możliwe. Choć losowość jest obfita, to ewentualna przegrana nie ma znaczenia, bo można rozegrać 4-5 partii w godzinę, a w rewanżu sprawić, że wszystko będzie się liczyć dla przeciwnika (jeśli kostki będą się dalej toczyć, to znaczy) :).

Oceny gracza: Po 5 rozgrywkach w dowolną liczbę graczy mogę powiedzieć, że podoba mi się ta konwersja Diablo na grę planszową. Ma swoje wady (mniejsza zmienność zdolności bohaterów), ale nie przeszkadza mi, że nie jest kooperacyjna lub że jest tylko pośrednia interakcja. Kiedy w nią gram, czuję się jak w Diablo - to prosty roguelike (i powinien taki być, bo to adaptacja Diablo), grafika jest niesamowita, zabawa z ekwipunkiem i odblokowywanie drzewka umiejętności jest łatwe i przyjemne, ekwipunek za każdym razem ma inną kombinację przedmiotów, bohaterowie mają naprawdę różne umiejętności, a finałowa walka jest ekscytująca, bliska, a po jej opanowaniu czujesz się, jakbyś pokonał Diablo/Mephisto/Baala :). Zabawa kośćmi i przerzucanie ich wydaje mi się zabawną mechaniką, która wprowadza do gry ciekawe decyzje i za którą uwielbiam Castles of Burgundy. Jeśli nie grałeś/nie lubisz Diablo, odejmij 1-2 gwiazdki.

Oceny gracza: Piękna, dynamiczna i minimalistyczna gra. Jestem zdumiony, że mogli wymyślić coś tak fajnego z talią kart i kilkoma żetonami :). Dla nas natychmiast zastąpiła Red7.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza:

Oceny gracza: Szybko, funkcjonalnie, przyjemnie. A ja nie bawię się w deckbuilding inaczej.

Oceny gracza: Gry abstrakcyjne nie przemawiają do mnie, ale połączenie tła książki Imię wiatru i genialnej małej abstrakcji mnie ujęło. Zagram w to w każdej chwili.

Oceny gracza: Kupiłem Marsa 3 lata po premierze, ponieważ nie lubię podążać za modą. Jednak po trzech partiach muszę powiedzieć, że gra jest bardzo dobrze przemyślana, lubię szukać kombinacji na kartach, a zarządzanie zasobami też jest fajne. Trzecią partię rozegraliśmy również z draftem i była to chyba najfajniejsza gra do tej pory. Póki co daję 9*, żeby mieć margines na korektę po rozegraniu większej ilości partii. Komponenty zasługują jednak na klepnięcie w dłoń, musieliśmy kupić te plansze, które utrzymują zasoby i znaczniki na miejscu.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...

Oceny gracza: Jak na starą grę, zawiera kilka bardzo zgrabnych mechanizmów obsługi kości i kombinacji efektów. Motyw przewodni jest trudniejszy do znalezienia, ale jest dostępny dla tych, którzy chcą go zobaczyć. Jednak jasne jest, że przede wszystkim jest to doskonała gra w układanie kości, z przyjemną interakcją w postaci wykorzystywania kości przeciwników i kart wydarzeń, które zmuszają cię do nieumyślnej współpracy w celu ich usunięcia od czasu do czasu. Aha, i grafika jest tak gówniana, że po pewnym czasie polubiłem ją tak bardzo, że nie mogę się od niej oderwać i patrzę na nie wyróżniające się ilustracje kart obok mojej rozgrywki. Po prostu świetny klasyk! Edit: po 7 partiach podnoszę ocenę do 9/10. W końcu będzie tak świetna jak Burgundy Felda.

Oceny gracza: Po 4 rozgrywkach w parach i jednej solo oceniam ją na ponadprzeciętny deuce!Grę kupiłem na podstawie dziennika projektowego i nie zawiodłem się. Temat ładnie uzupełnia świetną mechanikę gry, ilustracje elementów są ładne. Połączone mechaniki tworzą grę w stylu "easy to learn, hard to master", a jednocześnie są bardzo proste - oponki do wybierania kawałków budynków i układania ich w krajobrazie, aby zmaksymalizować swój zysk punktowy. Fajną interakcję tworzą oddziały (tarcze) i ich ruch po krajobrazie, gdzie można zablokować drogę przeciwnikowi lub zdobyć zasoby, co jest tu potraktowane bardzo elegancko i w bezobsługowy sposób w stylu 7 Wonders. Nawet nie pokazujemy zbytnio naszego snydromu AP, dłuższe rozgrywki były mniej więcej przy zapoznawaniu się z wymarzonym zestawem elementów, bo zawsze przed grą wybieramy trzy z 6 zestawów. Jedne są bardziej budujące, inne bardziej interaktywne, którymi bardziej zatapiasz przeciwnika. Solo wcale nie jest daremne, a dzięki łatwemu w obsłudze AI jest miłym wytchnieniem :). Chłopakom udało się stworzyć świetną grę!

Oceny gracza: Unbroken, pomijając niewypał Kickstertra, to dobra gra solowa, która ładnie przenosi tradycyjne czołganie się po lochach w pozycję walki o przetrwanie po nieudanej misji bohaterów. Zaczynasz bez broni, musisz walczyć o wyjście z lochu i potrzebujesz jedzenia. Przyzwoita różnorodność bohaterów, potworów, umiejętności, a zwłaszcza kart spotkań, które głównie stanowią podstawę mini-historii każdej gry, w której po posiekaniu i czasami działa, modlimy się, aby potwór rzucił niewłaściwy atak i tworzy przyjemne napięcie do końca. Lubię decydować, którą kartę spotkania wybrać, kiedy i wygrać, a szczególnie na wyższych poziomach trudności wcale nie jest to łatwe.

Oceny gracza: Nic na to nie poradzę, że to łatwe w uprawie euro sprawia mi niesamowitą frajdę. Szybki setup, jasne zasady, wykonalne rozmieszczenie robotników, łatwo konfliktowa rywalizacja. Dodaj kieliszek wina do mieszanki i masz przyjemne półtorej godziny między wami. Edycja Zasadnicza dodaje niezbędne moduły z rozszerzenia Toskania, w stosunku do mniej zabawnej pierwszej edycji, i gra działa bardzo ładnie, ale dopiero z rozszerzeniem Toskania czuć, że jest to gra kompletna i chyba nie ma już powrotu do podstaw. Ale bez rozszerzenia wrzuciliśmy jakieś 20 gier i dobrze się bawiliśmy.

Oceny gracza: Fantastyczna gra o trudnym okresie w historii Niemiec - klimatyczna, z bardzo ciekawymi decyzjami dotyczącymi gry, dobrze obsłużona produkcyjnie. Podobają mi się różne określenia przegranej i wygranej. Po 6 grach jestem pewien, że to niedoceniana perełka :).

Oceny gracza: Dla mnie beznadziejnie najlepsza kooperacyjna gra karciana. Dla fanów Władcy Pierścieni tło gry jest miłym bonusem, ponieważ w trakcie gry bohaterowie tworzą nowe sojusze i doświadczają nowych sytuacji, które nie miały miejsca w książkach, nie wspominając o nieskończonej wariacji w łączeniu różnych talii i scenariuszy.
wysoka zmienność i dopracowana mechanika
nowe historie Śródziemia nieobciążone ślepym podążaniem za fabułą Pierścienia
wysokie ustawienie trudności, rozgrywka jest wyzwaniem
każde rozszerzenie zawiera również nowy scenariusz, bez presji na gracza, by posiadał najnowsze karty
doskonała grafika
dobrze działający resp solowy. doskonała rozgrywka z 2 taliami jak dla 2 graczy
- minimum dla solidnej rozgrywki to posiadanie podstawki i przynajmniej jednego pełnego cyklu, lub 1-2 dużych rozszerzeń
- dłuższe przygotowanie talii przed rozegraniem scenariusza w pojedynkę
Nawet po 150 rozgrywkach nie mam najmniejszych powodów do obniżenia oceny!(Oceniony zestaw Core, 1 i 2 cykl)

Oceny gracza: Straciliśmy przy tej grze nasze Lovecraftowskie dziewictwo :). Piękne wykonanie, ciekawe mechanizmy, dobry klimat, zagrane w godzinę na custom dice :).Naprawdę jest za łatwa bez modyfikacji, na szczęście trudność można łatwo zwiększyć. Zasady są niepewne (naprawione przez obszerne FAQ), a przedmioty mogłyby być bardziej zróżnicowane, ale miejmy nadzieję, że rozszerzenie to uporządkuje.

Tej gry gracz jeszcze nieocenił...